کد مطلب:29534 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126
5078. الكافی - به نقل از علی بن عقبه -: از امیر مؤمنان پرسیده شد: به چه چیز، خدایت را شناختی؟ فرمود: «به آنچه او خود، با آن، خویش را به من شناساند». گفته شد: چگونه او خودش را به تو شناساند؟ فرمود: «به این كه چهره ای شبیه او نیست و به حواس، حس نمی شود، و با مردم، قیاس نمی گردد».[2]. 5079. امام علی علیه السلام: [ خداوند، ] آشكار است، امّا نه به مفهوم در تماس بودن؛ و متجلّی است، امّا نه آن گونه كه در پیِ دیدنش باشند.[3]. 5080. امام علی علیه السلام: مردمك چشم ها از این كه به او دست یابند و یا او را دریابند، باز داشته شده اند.[4]. 5081. امام علی علیه السلام - در حال خطاب به خدای عزّوجل -: هیچ نگاهی به تو نمی رسد، و هیچ چشمی تو را نمی بیند. نگاه ها را تو در می یابی، و كارها را تو بر می شماری.[5]. 5082. امام علی علیه السلام - در توصیف خدای عزّوجل -: تخیّل ها بر او واقف نمی شوند تا او را سایه ای تمثیلی تصوّر كنند، و دیده ها او را درك نمی كنند تا با جابه جایی دیده ها، باز داشته شود... نگاهِ چشم ها از درك او باز داشته شده، و تخیّل بندگان، از دستیابی به اوصافش كوتاه شده است.[6]. 5083. امام علی علیه السلام - در توصیف خدای عزّوجل -: به خاطر بزرگی عظمتش دیده ها به او نمی رسند؛ چرا كه پرده هایی بر دیدگان افكنده كه در وجودش نفوذ پیدا نمی كنند، و حجاب های ویژه اش از [ شدّت] استواری، در راه [ دستیابی به] آن صاحب عرش نمی شكافد. اوست كه همه كارها با خواست او انجام می پذیرد.[7]. 5084. امام علی علیه السلام: هر چیزی كه چشم و نگریستن، آن را فرا گیرد، مخلوق است، و هر مخلوقی نیازمند خالق.[8].
5077. امام علی علیه السلام - در توصیف خدای عزّوجل -: لمس كننده ای او را لمس نمی كند، و حس كننده ای او را حس نمی كند.[1].